۱ - به کودکان اجازه دهيد احساسات منفي خود را بروز دهند. ترس، عصبانيت، نگراني، تنفر و اندوه احساساتي کاملا طبيعي است و نبايد آن ها را سرکوب کرد به آن ها اجازه دهيد پس از بروز احساس بد خود، آن را به يک احساس مثبت و مفيد تبديل کنند. به طور مثال بگويند من عصباني شدم اما حالا بهترم. کودکاني که مي توانند به موقع احساسات منفي و مثبت خودرا بروز دهند اغلب مشکلات رفتاري کمتري دارند و قادر به همدلي بيشتري با ديگران هستند. ۲- به آن ها کمک کنيد احساسات خود را نامگذاري کنند. به طور مثال وقتي کودک از کاري سرخورده شده به او بگوييد به نظر مي رسد نااميد شده اي يا اين که فکر کنم خسته شده اي. ۳ - از او بخواهيد احساسات خودش را نقاشي کند. به او بگوييد فکر مي کني وقتي عصباني هستي چه شکلي مي شوي؟! ۴ - فراموش نکنيد شما بزرگ ترين الگوي رفتاري و هيجاني فرزندان هستيد.