روانشناسی انتظارات اشتباه

خود واقعی ام را دوست نداشته باش!

ما اگر توانمند باشیم

 بتوانیم درست فکر کنیم

اهل زحمت و  تلاش باشیم

احترام بیشتری خواهیم داشت.

اگر توانایی صبر کردن برای رسیدن به هدف را داشته باشیم،

 معتدل و قابل اعتماد به نظر خواهیم آمد. 

اگر شخصیت منطقی و خوشایندی داشته باشیم، می توانیم روابط سالم کاری با دیگران برقرار کنیم

 و اگر با همه ی این ویژگی ها در جامعه ظاهر شویم،  بیشتر دوست داشته خواهیم شد.

اشتباه است که ما ویژگی های ظاهری و باطنی را از هم جدا کنیم.

 ما با مجموعه ای از ویژگی های آشکار و پنهان تعریف می شویم که به هم پیوسته هستند.

این خواسته که ” باید منو واسه ی خودم بخواد” از اینجا می آید که:

ما می خواهیم در هر شرایطی دوست داشته شویم.

وقتی بدی هایمان را نشان دادیم

وقتی حوصله نداشتیم

وقتی زیبا نبودیم و پول نداشتیم

باز هم همانقدر دوست داشتنی باشیم.

 دوست داشتنی نبودن یکی از بزرگترین ترس های انسان است.

ترس از دست دادن عشق.

این یک نیاز عمیق است که باعث ناکامی و ناامیدی ما در روابط می شود.

اگر ما در درجه ی اول قبول کنیم

برای این که به ما عشق بورزند باید دوست داشتنی باشیم

اخلاق خوب

رفتار قابل تحسین

و ویژگی های قابل احترام داشته باشیم.

باید بپذیریم وقتی محبت نمی کنیم

خوب حرف نمی زنیم

خوب گوش نمی کنیم

نمی شود ما را دوست داشت،

چون دوست داشتن بایدی ندارد!

اگر بپذیریم که در هر حالتی قابل دوست داشتن نخوهیم بود

و خودمان هم دیگران را با قید و شرط هایی دوست داریم،

روابط عاشقانه پخته تر و راضی کننده تری خواهیم داشت.

 این می تواند خود واقعی ما باشد یا نباشد.

مهم نیست!

 مهم این است که ما بدانیم

این که همیشه خود واقعی مان نباشیم اصلا چیز بدی نیست.

این که سعی کنیم خوبتر از آنچه هستیم باشیم،

 نشانه ی این است که ما یک موجود پیشرفته هستیم.

دکتر فائزه خانلرزاده روانشناس