رویاهای کودکان تاثیر عمیقی بر رفتارشان دارد . در اوایل کودکی رویاهای پرخاشگرانه به ندرت روی میدهد ، اما آنان طی رویا ، خود را در خطر میبینند و این حالت ممکن است وابستگی کودکان به بزرگترها را منعکس کند. .
در سال اول زندگی واقعیت و خیال از هم قابل تفکیک نیستند ، کودکان در این سن ممکن است رویاها را واقعی بدانند یا فکر کنند که میتوانند به واقعیت تبدیل شوند.
.
کودک ۲ ساله ممکن است خواب ببیند که یک نفر او را تعقیب میکند یا گاز میگیرد.
.
در ۳ سالگی کودکان اینگونه برداشت میکنند ، دیگران هم رویاهای آنها را میبینند.
.
اما اکثر کودکان ۴ ساله میدانند که رویا را فقط یک نفر میبیند ، آنها معمولاً راجع به حیوانات یا کسانی که از ایشان محافظت و یا تهدید میکنند ، خواب می بینند .
.
در حدود ۵ سالگی میفهمند که رویاهایشان واقعی نیستند. خواب دیدن در این سن مربوط به کشته شدن ، مجروح شدن ، پرواز کردن ، سفر با اتومبیل ، روح و یا جن میباشد . در این موارد باید به نقش وجدان ، ارزش های اخلاقی و کشمکش های فزاینده توجه داشت.
.
۷ سالگی سنی است که کودکان میفهمند خودشان رویا می آفرینند.
.
محتوای رویا معمولاً با تجربه های زندگی کودک ، جنس کودک و مرحله رشدی وی مرتبط است . کودکان رویا ها را با لذت و در اکثر مواقع با ترس میبینند و تعداد رویاهای ناراحت کننده در۳، ۶ و ۱۰ سالگی افزایش مییابد.
.
گاهی بچه ها به دلیل ترس از رویا دیدن علاقه ندارند بخوابند.‌ در اکثر کودکان اختلالات مرتبط با خواب تا رسیدن به نوجوانی از بین میرود.
.