به کندن اجباری و راجعه مو که منجر به ایجاد کچلی شود اطلاق میگردد.
.
حس فزاینده تنش بلافاصله قبل از کندن مو یا هنگامی که فرد سعی میکند در برابر این رفتار ها مقاومت کند و بعد از کندن احساس آرامش و سرخوشی از نشانه های این اختلال است.
.
کندن مو‌ بیشتر پوست سر را درگیر میکند ولی از مکان های شایع دیگر شامل ابرو و مژه میباشد که ایجاد نقص باعث انزوا و افت عملکرد قابل توجه اجتماعی،شغلی و تحصیلی در فرد میشود.
بیماری اغلب در کودکی و‌نوجوانی ایجاد و‌در خانمها شایعتر است.
.
اما بر اساس سن‌به ۳ گروه تقسیم میشود:
.
گروه اول ؛شیرخوارگی یا بچه های سن‌مدرسه که به صورت عادی بوده و بدون مداخله بهبود مییابد.
.
گروه دوم ؛پیش نوجوانی و بزرگسالان جوان که متوسط سن‌شروع ۱۳ سالگی است و برای سالها ادامه‌مییابد.
.
گروه سوم ؛بزرگسالان که به طور شایع علایم به دنبال وضعیت ها و اختلالات روانپزشکی دیگر ایجاد میشود. .
بیماران با اختلال تریکوتلیومانیا ممکن است به طور همزمان به اختلالات خوردن، اختلال اضطرابی یا خلقی مبتلا باشند.
.
هم ابتلایی با اختلال شخصیت های مرزی و‌نمایشی، اجتنابی و وسواسی نیز دیده می شود. .
همچنین ارتباط خانوادگی بین تریکوتلیومانیا و‌اختلال وسواس جبری عملی یافت شد و‌در تاریخچه خانوادگی این بیماران وسواس و اختلالات اضطرابی گزارش شده است. .
از نظر عملکرد مغزی فعالیت بیش از حد بعضی مدارهای مغزی در این مراجعان دیده میشود، یا در مطالعات تصویر برداری مغز آنها کاهش حجم قسمتی از مغز به نام‌ پوتامن نشان داده میشود
توجه به سن در تصمیم‌گیری درمان بسیار مهم است.
.
راهنمایی والدین و افزایش آگاهی خانواده ها از علت ایجاد بیماری، نوع ارتباط موثر با فرزند، عدم ایجاد احساس گناه در کودک و افزایش آگاهی بیمار در خصوص بیماری و علل تشدید آن بسیار مهم است.
.
در نوجوانان و بزرگسالان نیاز به اثبات تشخیص و اطمینان بخشی در مورد اینکه موی آنها طبیعی است مهم‌است و درمان اصلاح رفتار در شرایط مزمن پیشنهاد میگردد. .
در نوع شروع در بزرگسالی که با اختلالات روانپزشکی همراه است نیاز مند مداخله دارویی و‌رواندرمانی است .
.
روان درمانی های بینش گرا ،وارونه سازی عادت، تکنیک های آرام سازی در کنار دارودرمانی برای این دسته بیماران موثر میباشد. .
همچنین در مواردی درمان توسط متخصص پوست در کنار درمانهای روانپزشکی توصیه میشود