بیماری ها

پزشکان توضیح می دهند چگونه (OCD) اختلال وسواس اجباری توسط التهاب در مغز ایجاد می شود

اکثر افرادی که مبتلا به اختلال وسواس جبری می شوند؛در مراحل اولیه برخی از علایم این بیماری را به طور خفیف تجربه می کنند و می توان از تشدید علائم در برخی از آنها پیش از ان که به طور کامل دچار بیماری شوند جلوگیری کرد. درمان اختلال وسواس اجباری از جمله درمان وسواس فکری شامل سه مرحله روان درمانی شناختی رفتاری؛ رفتار درمانی و دارو درمانی است. ‌

پزشکان توضیح می دهند چگونه (OCD)  اختلال وسواس اجباری توسط التهاب در مغز ایجاد می شود.
 

تأثیر التهاب

التهاب مکانیسم دفاعی بدن است که هدف آن محافظت از ما از تهدیدات داخلی و خارجی است. ما در معرض تعداد زیادی از سموم به طور بالقوه مضر به صورت روزانه - مواد غذایی، آب، سیگار، هوا آلوده.

توجه داشته باشید! پنج منبع برتر سموم عبارتند از غذا، آب، محیط زیست، محصولات مراقبت شخصی (شامل لوازم آرایشی) و استرس.

و ما سموم را در داخل تولید می کنیم. استرس مزمن، اضطراب، تفکر منفی، باکتری ها و ویروس ها - همه این چیزها به عوارض جانبی منجر می شوند که سموم در بدن و ذهن ما قرار دارند.این مطلب توسط سامانه های سلامت تهیه شده است .

خوب، پاسخ التهاب به درمان این چیزها کمک می کند. در واقع، بدون پاسخ التهابی، ما خیلی طولانی نخواهیم بود!

در اینجا چند واقعیت سریع در مورد التهاب وجود دارد:

التهاب بدن تلاش برای خودسازی است و برای از بین بردن محرک های مضر طراحی شده است.

التهاب بخشی از پاسخ ایمنی بدن است.

التهاب کبودی، کاهش، عفونت، آسیب بافتی و زخم را بهبود می بخشد.

هنگامی که پاسخ التهاب به مدت طولانی تبدیل می شود، چیزهایی شروع به تبدیل شدن به یک مشکل می کنند - در غیر این صورت به عنوان التهاب مزمن شناخته می شوند. التهاب مزمن باعث اختلالات در سلامت زیر می شود:

هپاتیت فعال
- آسم
- زخم معده پپتیک
- بیماری کرون
- پريودنتيت
- آرتریت روماتوئید
- سینوزیت
- بیماری سل
- کولیت زخمی

خطرات نوروآلومتیک

عصب نوروپاتی به عنوان "التهاب بافت عصبی" تعریف شده است و می تواند در پاسخ به نشانه های مختلف از جمله عفونت، آسیب مغزی آسیب دیده، متابولیت های سمی یا خود ایمنی تحریک شود.

در هر پزشکی اخبار روزانه، "شواهد حاکی از آن است که شرایط خاص روانپزشکی ممکن است شامل التهاب عصبی، برخی از آنها شامل اختلال افسردگی، اسکیزوفرنی و دو قطبی باشد."

و، طبق یک مطالعه اخیر، دانشمندان ممکن است به زودی اختلال وسواسی-اجباری، یا OCD را به لیست اضافه کنند.

 

اختلال وسواسی اجباری چیست؟

OCD "شامل افکار، تصاویر و یا ناخوشایند ناخواسته و ناراحت کننده است که در ذهن شخص نفوذ کرده و موجب اضطراب یا ناراحتی زیادی می شود که شخص سعی می کند با دخالت در رفتارهای تکراری یا اعمال ذهنی تلاش کند

OCD شایع در از بسیاری از افراد است. وب سایت beyondocd.org برآورد می کند که این بیماری بر روی 1 نفر در بزرگسالان ایالات متحده و 1 در 100 کودک تاثیر می گذارد. این تعداد به حدود 2.3 درصد از جمعیت ایالات متحده - یا حدود 7.4 میلیون کودک و بزرگسال است.

درمان شناختی رفتاری (CBT) و داروهای تجویزی دو روش شایع برای OCD است. در حال حاضر درمان های تجویزی در حدود 70 درصد کلیپ موفق هستند.
چگونه OCD با التهاب مرتبط است:

در یک تحقیق که متعاقبا منتشر شد در مجله انجمن پزشکی آمریکا: روانپزشکی، دانشمندان پیوند بین التهاب مغزی و OCD را کشف کردند.

این تیم 40 نفر را برای مطالعه انتخاب کرد، شامل 20 فرد مبتلا به OCD و 20 شرکت کننده غیر OCD بود.

برای تست تئوری خود، تیم تحقیقاتی باید راهی برای اندازه گیری فعالیت التهاب در مغز داشته باشد. در نهایت تیم توانست با استفاده از رنگ، "سلول های مغزی" مسئول محافظت از سیستم ایمنی (Microglia) را "کد رنگ" کند.

بعد از اعمال رنگ، تیم اندازه گیری میکروگلاییا را در شش منطقه مغز انجام داد که مسئولیت استفاده از OCD را با استفاده از توموگرافی انتشار پوزیترون (PET)، که همچنین به عنوان اسکن پت شناخته می شود، شناخت.

محققان پس از تجزیه و تحلیل تفاوت بین OCD و غیر OCD PET اسکن، کسانی که با OCD 32٪ بیشتر التهاب در شش مناطق مغزی مرتبط با اختلال بود را پیدا کردند.

دکتر جفری میر، رئیس برنامه نوروزی در زمینه نگرش و اضطراب در مرکز اعتیاد و سلامت روان در تورنتو کانادا، و نویسنده اصلی این مطالعه می گوید: "این یافته نشان دهنده یکی از بزرگترین پیشرفت های در شناخت زیست شناسی OCD و ممکن است منجر به توسعه درمان های جدید شود. "
از تحقیق به درمان

با توجه به این که التهاب علت بیماری های متعدد است، مقدار زیادی از داروها - هر دو بدون نسخه و نسخه - وجود دارد برای اصلاح آن.

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مانند NSAIDs، ibuprofen (Advil، Aleve) از مانع خون مغزی عبور می کنند که به طور غریزی باعث می شود که داروها در کاهش التهاب درون مغز تاثیرگذار باشند.

هر زمان که مغز موضوع تحقیق است، دانشمندان، مقامات بهداشت عمومی و پزشکان مستلزم اثبات اضافی - از جمله تایید بهره وری درمان است.

البته، مایر این را درک می کند. "داروهای توسعه یافته برای هدف التهاب مغزی و اختلالات دیگر می توانند در درمان OCD مفید باشند." مایر هشدار می دهد، "باید برای شناسایی عوامل خاصی که باعث التهاب مغزی می شوند، (و) پیدا کردن راهی برای کاهش اثرات مضر التهاب و افزایش اثرات مفید آن می تواند ما را قادر به توسعه درمان جدید بسیار سریع تر کند. "

درمان های معتبر قابل اعتماد ممکن است راه را کنار بگذارند، اما مطالعه مایر، امیدوار به کسانی است که از یک وضعیت روحی دچار رنج میبرند.

 

 

تاثیرات وسواس یا OCD بر روی زندگی فرد مبتلا

 

۱-اتلاف وقت

۲-عدم توانایی در تمرکز حواس و ایجاد حواس پرتی

۳-بازماندن از کارهای اصلی (از جمله تحصیل علم ومطالعه و درس خواندن و به دنبال ان افت تحصیلی)

۴-خسته شدن ذهن و بی حوصله شدن فرد برای فکرکردن  درباره ی موضوعات مهم و اساسی زندگی و تحصیلی

۵-مشکل در برقراری ارتباط و کاهش کیفیت زندگی

 

درمان وسواس اجباری یاOCD

 

اکثر افرادی که مبتلا به اختلال وسواس جبری می شوند؛در مراحل اولیه برخی از علایم این بیماری را به طور خفیف تجربه می کنند و می توان از تشدید علائم در برخی از آنها پیش از ان که به طور کامل دچار بیماری شوند جلوگیری کرد. درمان اختلال وسواس اجباری از جمله درمان وسواس فکری شامل سه مرحله روان درمانی شناختی رفتاری؛ رفتار درمانی و دارو درمانی است. درمان های رفتاری اختلال وسواس اجباری شامل پیشگیری از عادات و رویارویی است. در مرحله پیشگیری از عادات یک متخصص به فرد بیمار مبتلا به وسواس کمک میکند تا در بازه های زمان طولانی و طولانی تری از رویارویی با شرایط استرس  زایی قرار بگیرد که در ان احساس اجبار برای انجام کاری را می کندکه استرس و اظطراب او را از بین می برد در این شرایط بیمار اصطلاحا با خود درگیر می شود و هرچقدر که زمان می گذرد و او بیشتر به انجام ان کار احساس نیاز می کند؛او همچنان در مقابل میل وسواسی ایستادگی می کند تا مرحله ایی که دیگر هیچ اجباری برای انجام ان کار خاص احساس نکند.

نمونه جالبی از درمان رویی و جلوگیری از پاسخ در مورد بیماری اتفاق افتاد که حساسیت شدیدی به رنگ قرمز داشت .او در منزل خود ؛هیچ شئ یا وسیله ای به رنگ قرمز نگهداری نمی کرد و به هیچ وسیله ی قرمز رنگی دست نمی زد پزشک روانشناس از او درخواست کرد تا گوشی تلفن همراه قرمزرنگش را بردارد و برای مدت ۱۰ دقیقه در دست خود نگاه دارد.بیمار در ابتدا از این کار خودداری می کرد .در مرحله بعد و وقتی با اجبار پزشک رو به رو شد ؛دست؛ خود را به سمت گوشی برد؛اما نتوانست ان را لمس کند.پزشک در یک برخورد تقریبا خشن ؛اورا وادار کرد تا به گوشی دست بزند.بیمار چشم خود را بست وبه گوشی قرمز رنگ دست زد.در مرحله بعد پزشک او را وادار کرد گوشی را بردارد و در دست نگاه دارد.او گوشی را به زحمت فراوان برداشت و پس از لحظه ای دوباره روی میز گذاشت؛اما بر اثر اصرار پزشک مجددا ان را برداشت ؛و با چشمان بسته به مدت ۱۰ دقیقه در دست نگاه داشت.با گذشت زمان ؛بیمار کم کم به در دست داشتن گوشی قرمز رنگ عادت کرد و یاد گرفت که چشمان خود را هم باز کند و گوشی قرمز رنگ را بنگرد.این فرایند به مدت ۳۰ دقیقه به طول انجامید  و از همین لحظه بود که بیمار مبتلا به اختلال وسواس اجباری ؛حساسیت خودرا به رنگ قرمز را از دست داد؛و البته با توجه به اینکه مدتی نیز تحت دارو درمانی بود؛تا حدود زیادی بهبود یافت.

 

به گفته پژوهشگران و پزشکان ؛درمان رویارویی و پیشگیری از پاسخ در یک فرایند ۲۰ تا۹۰ دقیقه ای اتفاق می افتد و احساس اجبار برای انجام کاری که از اظطراب جلوگیری می کند؛حداکثر ۹۰ دقیقه به طول می انجامد؛ در نتیجه بیمار در صورتی که بتواند ۹۰ دقیقه در برابر فکر و وسواسی خود مقاومت کند؛بر بخش اعظمی از بیماری خود غلبه کرده است.

 

درمان دارویی برای اختلال وسواس اجباری نیز یکی از مراحل مهم در فرایند بهبودی بیمار است.برای درمان اختلال وسواس اجباری از گروهی داروها که اصطلاحا انها را مهارکننده انتخابی با جذب سروتونین( SSRIها )می نامیم؛استفاده می شودو این داروها مقدار ترشح سروتونین در مغز را افزایش می دهند.در مغز بیماران مبتلا به اختلال وسواس اجباری ؛سروتونین بسیار کمی ترشح می شود یا مقدار ترشح شده توسط عصب های پیش سیناپس جذب و نابود می شود.

این دارو ها همان طورکه از نامشان پیداست ؛از بازجذب یا دفع سروتونین در مغز جلوگیری می کنند.این دفع در محل سیناپس ها اتفاق می افتد یعنی جایی که سلول های عصبی (نورونها)به یکدیگر متصل هستند.سروتونین یکی از مواد شیمیایی در مغز است که پیام های عصبی را از یک نورون به نورون دیگر در طول سیناپس ها منتقل می کند.

از این دارو ها در درمان افسردگی ؛اضطراب و سایر اختلالات خلقی نیز استفاده می شود.SSRIها میزان تراکم سروتونین در سیناپس ها را افزایش می دهند.انها این کار را با جلوگیری از بازجذب سروتونین در سلول عصبی که یک پالس مغزی  را منتقل میکند انجام می دهند.بازجذب سروتونین عامل پایان یافتن تولید سروتونین جدید است.

 

منتشر کننده : های سلامت

 

 

‌